اثرات سفیکسیم بربافت بیضه، اسپرماتوژنز، تستوسترون و گنادوتروپین های هیپوفیزی در موش سوری balb/c نر بالغ

سفیکسیم یک آنتی بیوتیک باکتریال با طیف گسترده است که توانایی مقابله با پاتوژن های گوناگون به ویژه ارگانیسم های گرم منفی را دارد. امروزه اکثر پزشکان به طور گسترده ای از سفالوسپورین ها، به ویژه سفیکسیم در درمان بیماری های عفونی استفاده می کنند. با توجه به اثرات جانبی برخی از آنتی بیوتیک ها بر دستگاه تولید مثلی، هدف از این تحقیق بررسی اثرات سفیکسیم بر روی بافت بیضه و هورمونهای محور هیپوفیز- گنادی در موش های کوچک آزمایشگاهی است. مواد و روش کار: در این تحقیق از 18 سر موش سوری نر نژاد balb/c با سن 16_12 هفته و وزن تقریبی gr 5 35 در سه گروه 6 تایی شامل کنترل، شم و تجربی استفاده شد. گروه تجربی به مدت 10 روزمتوالی سفیکسیم با دوزgr/kg 5/0 در حلالی به نام دی متیل سولفوکساید(dmso) به صورت داخل صفاقی دریافت کرد.گروه شم در این مدت فقط حلال دارو را دریافت کرد و گروه کنترل هیچ ماده ای دریافت ننمود. موش ها پس از وزن کشی کشته شده و میزان هورمون ها با روش رادیو ایمنو اسی اندازه گیری شد. پس از ثابت کردن بافت بیضه در فرمالین10 درصد، مقاطع 5 میکرومتری از آن تهیه و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین- ائوزین( (h&e انجام شد. مقاطع تهیه شده توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرارگرفت. نتایج با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: کاهش معنی داری در تعداد سلول های اسپرم ساز، سرتولی، لیدیگ و همچنین میزان هورمون محرک فولیکولی (fsh) در گروه تجربی در مقایسه با گروه های کنترل و شم مشاهده شد، به ترتیب (p<0.01) و (p<0.05) . هورمون دهیدرو اپی آندروسترون (dhea) کاهش معنی داری(p<0.05) در گروه تجربی نسبت به شم نشان داد. تفاوت معنی داری در سایر فاکتورهای مورد مطالعه در بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: کاهش هورمون fsh ممکن است اثرات منفی روی تولید اسپرم و پتانسیل تولید مثلی موش نر داشته باشد. ازطرفی با توجه به کاهش سلول های زاینده وکند شدن روند اسپرماتوژنز پیشنهاد می شود درتجویز داروی سفیسکیم با احتیاط بیشتری عمل شود.